2010, മാർച്ച് 2, ചൊവ്വാഴ്ച

ചൂട്

പനി മൂര്‍ദ്ധന്യത പ്രാപിച രാത്രികളില്‍ പനിയുടെ ചൂടിനെ തന്നിലേക്കാവാഹിച്ചെടുക്കുന്ന ഉമ്മ.
“ചുട്ടു പൊള്ളുകയായിരുന്നു. ഇപ്പോ.. പനി വിട്ടല്ലൊ. നന്നായി വിയര്‍ത്തിട്ടുണ്ട്.“
ഉമ്മയുടെ സ്നേഹം വിശറിയിലൂടെ പെയ്തിറങ്ങിയപ്പോള്‍ ഈ ലോകത്തില്‍ ഞാനായിരുന്നു ഏററവും വലിയ ഭാഗ്യവാന്‍.
“എന്തൊക്കെയാണു നീ വിളിച്ചു പറഞ്ഞത്!“
“ഉമ്മാ, ഞാനൊരു അഗാധ ഗര്‍ത്തത്തിലേക്ക് വീഴുകയായിരുന്നു. എന്നാല്‍ ഒരിക്കലും താഴത്തെത്തിയിരുന്നില്ല.”
“എന്നെ പിടിക്കുമ്മാ..പിടിക്കുമ്മാ..നിന്റ്റെ വിളി എന്നെ വല്ലാതെ പേടിപ്പിച്ചുകളഞ്ഞു.”
“പിന്നീട് ഞാന്‍ വായുവിലൂടെ ഒരു തൂവല്‍ പോലെ പറക്കുകയയിരുന്നു. അപ്പോഴാണു ഒരു തണുത്ത കൈ എന്നെ ഈ ബെഢിലേക്ക് കൊണ്ട് വന്നത്.“
ഞാനാ കൈകള്‍ എന്റ്റെ നെഞ്ജിലേക്ക് ചേര്‍ത്ത് വച്ചു.
“എന്നും എനിക്കീ കൈകളുടെ ചൂടേററ് കിടക്കണം.”
“ഉം, നടന്നത് തന്നെ!”
“ഉമ്മ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് എന്താണെന്നെനിക്കറിയാം. അതിനൊക്കെ.. വര്‍ഷങ്ങളെത്ര കഴിയണം!!.”
“അതു ശരി!!, എത്ര വര്‍ഷം ഇങ്ങനെ കിടക്കാനാ നിങ്ങളുടെ പൂതി. എന്റ്റെ മടിയില്‍ കിടന്നാ കുട്ടിക്കാലം ഓര്‍ക്കുന്നത്! നാണമില്ലല്ലോ ഈ മനുഷ്യന്."
“ഓ..ഹോ..അപ്പോ ഈ ലോകത്ത് എനിക്ക് മാത്രമേ നാണമില്ലാത്തതൊള്ളൂ. കല്യാണ രാത്രിയിലില്ലാത്ത നാണം ഇനിയിപ്പോ ഉണ്ടാകാനോ!”
“സ്കൂള്‍ വിട്ട് കുട്ടികളിങ്ങെത്താറായി. ഒന്നെണീററ് പോകുന്നുണ്ടോ.“
“ഞാനിപ്പോഴും ഓര്‍ക്കുന്നു, അന്നു നിന്റെറ ശരീരത്തിന് എന്തൊരു ചൂടായിരുന്നു.”
“അതു പിന്നെ ഇല്ലാതിരിക്കുമോ!...ആദ്യമായൊരു പുരുഷന്‍ തൊടുമ്പോള്‍ അങ്ങിനെയൊക്കെ ഉണ്ടാകും. ഇപ്പോഴും അതൊക്കെ...”
“ടേയ്...ഷംസുവേ...നീയൊന്നു വേഗം ഇറങ്ങുന്നുണ്ടോ.”
ക്രിത്യസമയത്ത് തന്നെ സുരേഷിന്റ്റെ വിളി വന്നല്ലൊ. ഹോ...ഈ ഷവറിന് ചുവട്ടില്‍ ചുടു വെള്ളത്തില്‍ നിന്നാല്‍ സമയം പോകുന്നതറിയില്ല.
“ഞാനിവിടെ കാത്തു നില്‍ക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ട് അര മണിക്കൂറായി.”
“ദാ....വരുന്നു മാഷേ...”
“ഡാ....വെള്ളത്തിന്റ്റെ കാശ് കമ്പനിയാണടയ്ക്കുന്നതെന്ന് കരുതി...”
ഇവനറിയില്ലല്ലൊ നാട്ടില്‍ പോകാന്‍ ലീവ് പാസായി നില്‍ക്കുന്ന എന്റ്റെ മനോവിഭ്രാന്തി.

2 അഭിപ്രായങ്ങൾ:

  1. അപ്പോ നാട്ടില്‍ പോവറായല്ലെ... ഉം... ഇനിയും ഈ മരുക്കാട്ടിലേക്ക് വരാന്‍ മടിക്കരുത്...

    മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ
  2. നാട്ടില്‍ പോകാന്‍ വെമ്പി നില്‍ക്കുന്ന മനസ്സിന്റെ വെപ്രാളം എഴുത്തില്‍ പ്രതിഫലിയ്ക്കുന്നുണ്ട്.

    കൊള്ളാം

    മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ